Aynı

Hergün aynı şeyleri yaşamaya uyanıyoruz.
Sabah aynadaki halimi sevmemekle başlıyor herşey.
Çapaklanmış gözlerim mi yoksa gördüklerim mi diyorum kendi kendime.
Hayat aynı tuvalete, aynı açı ile aynı yerden işemek gibi.....
Herşey aynı olmakla başlıyor, aynı sürüyor.
Önce ne giysem, sonra her beş dakikada bir saate bakmalar
Pastanenin, değişmeyen tezgahındaki birbirinin aynı simitler,
Her çaya birbirinin aynı, ikiz küp şekerler.
Sonra aynı ofis, aynı koltuk, aynı kirli tuşlu klavye
Arayanlar ve aradıklarım da aynı.
Onu bırak yemek yiyişim bile aynı benim,
Pilav hep sağda, yemek hep solda
Gazetede okuduğum yazarlarla, sayıp sövdüğüm magazinler hep aynı
Düşündüm de, küfürlerim bile aynı benim.
Uyan birader uyan!
Farklı umutlara bel bağlayan, aynı insanlarız biz.
Yaptığımız da boşa kürek çekmenin kibarcası.
Bari sen bana, gün boyu değiştirdiğin bir tek şeyi söyle ki,
Sana farklı gözlerle bakayım
En azından sen farklı ol birader, çünkü ben yine aynıyım...