Hiç Kimsesiz

Sen hiç, hiç kimsesiz kaldın mı?
Avuç içlerin kurudu mu başka bir eli tutamamaktan?
İçi gülmeyen gözlerin oldu mu bi ara?
Peki hiç yutkunamadığın ağlamaktan?
Olmadı be, olmadı...
Saçların hep okşandı senin,
Birileri hep sarıldı sana, hiç üşümedin belki de,
Belin hiç boş kalmadı ki, kavradılar usulca,
Cebin, elini boş geri çevirmedi hiç bakkalda,
Düşürdüğün kitabına bile eğilmedin sen!
Senin var ya!
Sırtını bile annen kaşıdı kızım!!!
Sen hiç, hiç kimsesiz, birileri de sensiz kalmadı hiç.
Ta ki bu güne kadar
Ne desem, sen hiç,
Dur bakayım...
Sen hiç, "bir hiç" olmadın ki..